In mijn vorige blogs (deze en deze) schreef ik een inhoudelijke update over mijn studie. Wat de vakken inhielden en wat ik ervan vond. Ik publiceerde de blogs nog voordat ik een beoordeling had gehad van de 5 vakken. Vrij snel daarna hoorde ik dat ik alles gehaald had. Yay!
Eigenlijk twijfelde ik daar niet aan, maar je weet maar nooit.
De eerste 10 hele studiepunten waren in ieder geval binnen. De rest zou ik krijgen na het halen van mijn assessments. Oh ja shit. Ik moest nog wel ‘even’ mijn assessments doen.
3x is scheepsrecht, zullen we maar zeggen...
De meeste studenten halen hun assessment gewoon in 1x. Ik niet. Toen ik hem de tweede keer ook niet haalde, werd me gevraagd hoe ik dat nou “in hemelsnaam voor elkaar had gekregen..”
Ik vond dit niet zo aardig, maar ze had wel een punt. Ik behoor tot de uitzonderingen, dat is geen nieuws. (Zie dit blog) Eigenlijk sta ik al niet meer te kijken van dit soort opmerkingen.
Afgelopen week heb ik de tweede herkansing voor HCD gedaan én de eerste kans voor het assessment van CreDe. Binnen 24 uur zelfs. Ik kan het niemand aanraden om dat te doen. Gelukkig doen de bloeddrukregelaars die ik slik ter preventie van migraine heel aardig hun werk. (Bedankt, mevrouw neuroloog)
Wat er mis ging?
Nou, de eerste keer wist ik eigenlijk gewoon niet wat de inhoud van mijn presentatie moest zijn. De feedback die ik kreeg, maakte het niet veel duidelijker en door nogal wat privé stress in de zomervakantie, kan ik me helemaal niets meer herinneren van de tweede kans die ik had in september.
“Maar, dan had je toch navraag kunnen doen?”, vroeg de ene na de andere docent. Ja klopt. In theorie wel. Maar ik ben wel iemand die eigenlijk pas vragen stelt als ik zeker weet dat het antwoord me ook echt verder gaat helpen. Zo niet, dan zoek ik het liever zelf uit. En daar ging het dan ook mis. Want wat ik uiteindelijk had bedacht, was schijnbaar niet hetgeen wat er verwacht werd. Wat er dan wel verwacht werd, werd niet gezegd, want je mag je eigen invulling eraan geven. Of eigenlijk niet. Snap je het nog? Juist, ik ook niet. Ik vroeg me vooral af waarom het allemaal niet gewoon wat duidelijker opgeschreven wordt, zodat navraag doen niet nodig is.
Nadat ik voor de tweede keer mijn assessment verprutst had, ben ik me gaan afvragen of deze manier van studeren wel helemaal mijn manier was. Als ik niet eens bedacht kan krijgen wat er van me verwacht wordt, hoe moet ik dan ooit een diploma halen? Ik sprak erover met mijn SLB’er, maar dat maakte de situatie helaas niet heel veel beter.
Tijd voor verandering - SLB wissel
Als uitleg té onduidelijk is en de SLB’er niet de juiste persoon lijkt te zijn om het mee te bespreken, dan moet er dus iets veranderen.
Bij de vakken Personal Brand Design en Interactive storytelling (zie blog creative design) heb ik ervaren wat het met mij en mijn creativiteit doet als ik een klik heb met een docent en dus heb ik Margreet gevraagd om mijn SLB’er te worden. Natuurlijk moest er nog even extra duidelijk gemaakt worden dat dit bij hoge uitzondering is. (Here we go again…) In principe heb je het namelijk te doen met wat en wie er aan je toegewezen wordt. Zo werkt dat. Ik was (en ben) het daar niet zo mee eens. Ik ben van mening dat een student pas echt tot zijn/haar recht komt als er een begeleider aan gekoppeld is die echt kan en wíl helpen in het proces. Daarvoor is het nodig om op z’n minst een klik te hebben en iemand persoonlijk te kennen. Zo werkt dat bij mij tenminste. Ik kan me niet voorstellen dat dat voor anderen anders is, maar dat is een aanname.
En nu dan?
De assessments die ik moest doen, heb ik inmiddels beide gehaald. Het was een stressweek, maar dankzij Margreet heb ik mijn presentatie beter op kunnen zetten.
De feedback die ik voor de eerste kreeg, heb ik direct toegepast op de tweede. De nacht van dinsdag op woensdag was veel te kort, nog geen 4 uur slaap. Ik had het gehaald, dus ik had blij en opgelucht mogen zijn. Dat was ik niet echt. In plaats daarvan heb ik me druk gemaakt over wat ik allemaal aan moest passen voor de volgende dag en hoe veel (weinig) tijd ik daar nog voor had. Ik heb dan ook moeten voorkomen dat ik bij de aanpassingen de lat zo hoog zou leggen dat ik het niet af zou krijgen. Nu was er in ieder geval een soort van visuele ondersteuning aan mijn volledig geïmproviseerde verhaal. Er was namelijk echt geen tijd meer om een fatsoenlijk verhaal in elkaar te draaien, want ik moest en zou nog even een tukkie doen. Doordat Justin boven aan het werk was en met zijn noise cancelling koptelefoon op zat te bellen, heb ik alsnog niet kunnen slapen.
De presentatie duurde te lang, maar eigenlijk was het best wel oké. Misschien zelfs bijna leuk. Het semester van CreDe heb ik ervaren als heel creatief en relatief makkelijk, mede dankzij Margreet dus. Ik heb verteld en laten zien wat ik heb gedaan, wat ik er leuk en minder leuk aan vond en wat ik een volgende keer anders zou doen. Een mooi visueel schema zat er niet meer in, maar een basic tabelletje met mijn ontwikkeling lukte nog net. Schijnbaar heb ik dat goed gedaan, want ik kreeg een 7. Als dít al die tijd hetgeen was wat ik had moeten doen, dan vraag ik me af waarom me dat niet gewoon verteld is. Wil je een tijdlijn? Zeg het, dan krijg je een tijdlijn. Het is zó simpel. Voorafgaand aan het assessment heb ik met 3 (!) docenten gesproken, ook degene die mij ging beoordelen. Uiteindelijk blijkt maar weer dat je het gewoon op je eigen manier moet doen, omdat dat onder aan de streep altijd de beste is.
De twee docenten die mij bij het tweede assessment beoordeelden, keken met een frisse blik naar de feiten. Het afgelopen jaar heb ik me 3 slagen in de rondte gewerkt, ik heb alle LWG’s, ontwerppractica en theorietoetsen in 1x gehaald en krijg altijd heel veel goede feedback op alles wat ik maak en schrijf. Ze hebben zich gericht op wat er wél goed gaat ipv wat ik allemaal zou moeten verbeteren. Met slechts een paar positieve opmerkingen hebben ze mijn ervaring met het assessment 180 graden kunnen draaien. Ik hoop zo dat andere docenten daar een voorbeeld aan gaan nemen.
Propedeuse behaald!
Ik heb de afgelopen week dus 2 assessments gehaald, wat betekent dat ik ineens mijn 60 studiepunten binnen heb en dus mijn propedeuse behaald heb!
Wie mij een beetje kent, weet dat dit een behoorlijke mentale mijlpaal is voor mij. Het is iets waar ik heel trots op ben.
Ik weet dat ik dit kan. Als ik blijf doen wat ik tot nu toe gedaan heb (steeds een beetje beter), heb ik over 3 jaar gewoon een HBO diploma. Wat ik uiteindelijk met dat diploma ga doen, is nu nog onduidelijk, maar dat komt vanzelf goed. Net als met de assessments. Ik kijk er nog steeds niet echt naar uit, maar hoef er ook zeker niet meer wakker van te liggen.
