In een vorig blog schreef ik over mijn migraine aanvallen. Ze waren zo heftig, dat ik van de dokter bètablokkers kreeg voorgeschreven. Wat een troep was dat!
Vanwege de vele en heftige bijwerkingen ben ik ermee gestopt en overgestapt op Candesartan.
Inmiddels zijn we bijna 2 jaar verder en het gaat écht heel goed!
Hoofdpijnonderzoek
Op 15 oktober 2018 was ik in het Gelre ziekenhuis voor mijn hoofdpijnonderzoek, omdat ik zoveel last had van migraine. De aanvallen kwamen snel achter elkaar, gemiddeld eens per 12 dagen en waren behoorlijk heftig.
Het onderzoek zelf was goed te doen, zelfs bijna leuk. Het voelde een beetje als een all-inclusive arrangement. ’s Ochtends werd er een CT scan gemaakt en beoordeeld door de neuroloog. Aansluitend kreeg ik een gesprek over mijn aanvallen, hoe vaak ze kwamen, hoe heftig ze waren en met wat voor symptomen. Een lichamelijk onderzoek en bloedprikken hoorde er natuurlijk ook bij. De diagnose was duidelijk: migraine. Na deze ochtend werd besloten om de dosis van mijn medicijn “Candesartan” te verhogen van 4mg naar 8mg.
Als verbetering kreeg ik nog mee dat ik meer moest gaan bewegen. Ik wandel wel veel met de hond, maar dat zijn kleine stukjes. Bovendien ligt het tempo dan iets lager dan wanneer je zelf zou gaan wandelen. Met bewegen werd echt sporten bedoeld. Nou was ik destijds al wel van plan om te gaan zwemmen, het badpak lag al in de kast.
Vervolgafspraak maart 2019
Op 4 maart 2019 was ik terug in het ziekenhuis voor een vervolgafspraak. De medicijnen deden wat ze moesten doen. Ik had veel minder aanvallen. Gemiddeld eens per 23 dagen. Dat scheelde al bijna de helft. Iets om heel erg blij mee te zijn! Van de medicijnen heb ik vrijwel geen bijwerkingen. Ook fijn. Het plan om meer aan beweging te doen, was nog steeds een plan. Schijnbaar vond ik zwemmen toch niet leuk genoeg. Anders had ik het wel gedaan, lijkt me.
Aanvallen beter onder controle
De aanvallen komen nog steeds, maar ik herken de symptomen nu sneller en kan op tijd een Excedrin innemen. Goed spul is dat. Natuurlijk moet je dat niet iedere dag doen, dat is gelukkig ook niet nodig. Als ik last krijg van droge ogen, weet ik al hoe laat het is. Ik wacht het dan even af en zo gauw ik ook last krijg van mijn nek, neem ik iets in. Meestal kan ik daarmee voorkomen dat een aanval doorzet. De oorzaken zijn nu ook wat makkelijker aan te wijzen. Voor mij heeft het vooral te maken met (snelle) stress, gebrek aan slaap, warmte, fel zonlicht, veel geluid, verschillende geuren, flitsen. Als ik een drukke dag heb gehad of als er storm op komst is, houd ik al rekening met een aanval.
Candesartan is een bloeddrukregelaar. Door die elke dag in te nemen, merk ik dat ik situaties die normaal gesproken een aanval zouden veroorzaken, nu makkelijker aan kan. (Het onder water lopen van de woonkamer bijvoorbeeld).
Als een aanval toch doorzet, dan uit zich dat in o.a. zware hoofdpijn achter mijn ogen, nekpijn, misselijkheid, soms zelfs met braken. Ik kan geen geluid hebben en eigenlijk moet het licht ook uit. Ik spreek pas van een aanval als al deze dingen van toepassing zijn én ik naar bed ga om te slapen.
En nu?
Inmiddels is het 11 februari 2020. Morgen staat er weer een afspraak met de neuroloog en ik ben meer dan blij om haar te kunnen melden dat ik sinds mijn afspraak vorig jaar maar 8 aanvallen heb gehad! Met als toppunt dat tussen de aanval van 6 oktober 2019 en die van 1 februari jl. maar liefst 118 dagen zaten. Dat is bijna 4 maanden. Het is me opgevallen dat áls er een aanval komt, dat de volgende niet lang op zich laat wachten. Op 9 februari kwam er nog één. Maar daar had ik al op gerekend.
Golf, minder suiker en inzicht met de Fitbit
Ook heb ik inmiddels iets gevonden op het gebied van sport, wat ik érg leuk vind, namelijk: golf! We zijn beiden behoorlijk verslaafd. In de zomer was ik er zó vaak, dat ik de vraag kreeg of ik er woonde. Het gaat goed en het is superleuk! De baan in Lochem is práchtig en het is gezellig om nieuwe mensen te leren kennen. 9 holes lopen kost nu geen moeite meer. 18 nog wel. Fijne bijkomstigheid is dat de golfbaan naast de hondenopvang is waar Luna altijd naartoe gaat. Als ik haar op woensdag weg heb gebracht, ga ik altijd even oefenen.
Daarnaast heb ik de dubbelfriss variant die ik altijd dronk, vervangen door eentje met veel minder suiker en zijn de suikerklontjes voor mijn koffie nu mini.
Voor kerst heb ik een Fitbit Versa 2 gekregen van Justin, dus ik kan nu alles goed in de gaten houden. Met name mijn slaapritme vind ik erg interessant om bij te houden. Vooral omdat een gebrek aan slaap een van de triggers is van mijn aanvallen.
Wist je dat je per nacht gemiddeld 1 uur wakker bent? Je wordt zo’n 20-30x per nacht wakker, vaak maar 30 seconden. Daar had ik dus serieus geen idee van!
Hieronder zie je mijn slaapgrafiek van afgelopen nacht. Grappig toch?
Het gaat goed!
Hoewel ik altijd rekening zal moeten blijven houden met het feit dat ik migraine kán krijgen, vind ik het wel heel fijn om hardop te kunnen zeggen dat het echt heel erg goed gaat! Ik geniet van het golfen, daarnaast fotografeer ik graag en vermijd ik plekken waarvan ik weet dat ik er niet blij van word. Na een drukke dag plan ik een Sharon Day in.
Nu het zo goed gaat, durf ik wat meer naar de lange termijn te kijken. Ik houd rekening met mezelf en daar ben ik zo goed in geworden, dat het voor mij vanzelfsprekend is. De komende tijd zal ik in ieder geval blijven golfen, want dat vind ik het allerleukste. Ik ga er vaker op uit met de camera en plan meer rust in voor mezelf. Als ik dat blijf doen, komt het wel goed.
Leuk om wat van je te horen!
Vond je het leuk om mijn verhaal te lezen? Laat het me weten in een reactie.
Misschien heb je zelf ook last van migraine? of ken je iemand die dat heeft?
Heb je er vragen over, neem dan gerust contact met me op.
